Iedere student heeft een gesprek gehad met een dakloos of thuisloos iemand, hiervan is een verslag geschreven. Aan het einde van het verslag is kort een conclusie geschreven en zijn er 3 aanbevelingen gedaan met betrekking tot de manifestatie die zal plaatsvinden.

Conclusie

Aan het begin van het interview heb ik er niet goed bij stil gestaan, dat het verhaal van D iets bij me achter zou kunnen laten. Het verhaal raakte me en ik was onder de indruk van het lef dat D toonde om zo openlijk te vertellen over zijn verleden. Het waren namelijk lastige vragen die ik hem stelde en hij gaf in het begin al aan dat hij het zou aangeven, wanneer er vragen zouden komen, die hij niet zou kunnen beantwoorden. Ik merk nu dat ik door dit interview een geheel ander beeld krijg van een (ex) dak en/of thuislozen als persoon. Het is makkelijk om iemand op het eerste gezicht te beoordelen op zijn/haar uiterlijk, of gedrag dat je niet gewend bent waar te nemen. Mijn respect groeide aanzienlijk door het interview, omdat ik nu in grote lijnen het verhaal weet achter de moeilijke periode van D als dak en thuislozen. Ik verplaatste me automatisch in de positie van D. Ik kreeg een besef van, hoe goed ik het wel niet had als kind. Ik heb altijd ouders gehad die voor me klaar stonden, die liefde en veiligheid voor me creëerde.
D heeft nooit kind kunnen zijn en dit realiseert hij zich wanneer hij bij vrienden thuis komt en ziet hoe close de meeste ouders zijn met elkaar en hoe de ouders zich over zijn vrienden ontfermen. Op deze momenten loopt hij nog wel eens naar buiten om even een sigaretje te roken verteld hij.
Ik zal mijn oordelen bij deze doelgroep altijd proberen uit te stellen totdat ik het verhaal weet achter de dak en/of thuislozen.
Ik stelde een vraag als afsluiting en ik vroeg hoe hij het voor elkaar heeft gekregen om in zo’n mooi appartement terecht te komen met mooie meubels etc. Hij zei dat het komt door veel te werken, te sparen en soms leuke dingen om voorbereid te zijn op de toekomst.

Aanbevelingen

Aanbeveling 1: D wilt behandeld worden zoals ieder ander mens/burger. Hij wil niet zielig gevonden worden om zijn verleden, want dit heeft hem wel gebracht tot waar hij nu is gekomen.
Probeer dak en thuislozen dan ook te behandelen als ieder ander mens. Ik kan begrijpen dat mensen uit natuurlijke reactie anders kunnen reageren, maar realiseer je dat het niet om de buitenkant gaat maar om het verhaal wat achter de persoon schuilt.

Aanbeveling 2: Negeer niet meteen een dak en of thuislozen die vraagt om hulp. Het zijn mensen net zoals ieder ander, die er meestal niet zelf voor gekozen hebben om op deze manier te leven. D heeft mij verteld hoe dankbaar hij mensen is geweest in de tijd dat hij dak maar vooral thuisloos was. Hij zal de mensen nooit meer vergeten die hem hulp hebben aangeboden, waaronder ik. Wanneer er iets zal zijn met die mensen zal hij klaar staan om hun op te vangen. Een klein beetje hulp in welke vorm dan ook kan voor een mens emotioneel veel betekenen zegt D.