Onderbouwing Quiz

Wij hebben gekozen voor de quiz. In deze quiz testen wij de kennis van de toeschouwers, op een laagdrempelige manier. Zo brengen wij feiten over op een leuke en speelse manier. We kiezen voor een quiz om de toeschouwers te laten nadenken over de beeldvorming van dak- en thuislozen. Omdat wij de persoonlijke verhalen al verbaal overbrengen willen wij ook andere zintuigen benutten. Dit om te voorkomen dat de aandacht van de toeschouwer zal afnemen als wij alles gingen vertellen. De vragen die in de quiz terugkomen zijn gebaseerd op de informatie die te vinden is op ons blog. De quiz wordt gemaakt tijdens de manifestatie zodat ze op het einde van onze stand een positieve eigenschap kunnen opschrijven aan de achterkant van het mensbord.

Theorie:

Wij hebben gekozen voor de recency-effect. Deze theorie die tijdens deze quiz aanbod komt wordt gekoppeld aan psychologie. Het recency-effect houdt in dat de laatste informatie die de toeschouwers krijgen meestal het langste blijft hangen (Zimbardo, Johnson, McCann, Peeck & Birnie, 2009).

Conclusie:

Aanbevelingen:

•           De informant wil gehoord worden. Hij wil zijn verhaal kwijt en dat iemand hier naar luistert. We zouden hem daarom uit kunnen nodigen voor de manifestatie als gastspreker, zodat hij zijn verhaal kwijt kan.
•           De informant verveelt zich vaak. Er is volgens hem niets te doen in Sittard. We zouden hem daarom uit kunnen nodigen voor de manifestatie, zo heeft hij voor die dag een activiteit en zal hij misschien niet van verveling naar de drugs grijpen.
•           De informant is van Italiaanse afkomst en is hier ook trots op. Zo kunnen we hem bijvoorbeeld uitnodigen om Italiaanse hapjes te presenteren en deze kunnen we dan verkopen. Van dit geld kunnen we weer een deel van zijn schuld af betalen.

Beschrijving van de diversiteit binnen de groeperingen.

Een daklozen of hoe ze genoemd worden, een ‘zwerver’. Iemand die op straat rondzwerft en bedelt voor geld of zoekt naar eten in vuilnisbakken. Het liefst blijven de meeste mensen ver uit hun buurt en willen ze het liefst niet in contact of aanraking komen met deze mensen. Volgends vele zitten ze namelijk aan de drank of ze gebruiken drugs en daarom kun je ze het beste links laten liggen. Kom maar beter niet in hun buurt, want ze stinken immers en wassen zich dus nooit.

Dit is het stereotype beeld, dat mensen hebben van dak of thuislozen. Dak of thuislozen is een doelgroep dat heel divers is. Er zijn namelijk tal van redenen, waarom iemand dak of thuisloos is. Ook is er een verschil tussen iemand die dakloos’ is en iemand die thuisloos is. Want wanneer is er iemand dak of thuisloos?

Daklozen:

“Een dakloze is iemand die niet over een eigen woongelegenheid beschikt, die niet de middelen heeft om daar op eigen kracht voor te zorgen en daardoor geen verblijfplaats heeft of tijdelijk in een tehuis verblijft, in afwachting dat hem een eigen woongelegenheid ter beschikking wordt gesteld" .

Maar daklozen kunnen we weer herindelen in 2 groepen: feitelijk daklozen en residentiële daklozen.

Thuislozen:

Tachtig procent van de dak-en thuislozen heeft psychische problemen, waarvan een behoorlijk deel een persoonlijkheidsstoornis. Daarnaast is er ook een groep van rond de tachtig procent die een verslavingsachtergrond heeft. Ook zijn er mensen die drugsverslaafd zijn en schizofreen of een antipersoonlijkheidsstoornis hebben en verslaafd zijn aan alcohol of gokken. Dit maakt de doelgroep dan ook zo divers en complex.(ontmoeting)

Aanbevelingen

1. Wat ik graag in onze manifestatie wil laten zien is een soort van groot bord in de vorm van een mens. Dit mens zullen we dan zo aankleden zodat iedereen ziet dat het een daklozen is. Hier wil ik dan nog een paar vooroordelen aan vast plakken. Ik wil hier een soort van bevestiging neerzetten voor de mensen die langs lopen met dezelfde vooroordelen.

2. Als we de voorkant alle vooroordelen laten zien dan wil ik aan de achterkant alle positieve dingen laten zien van de daklozen en de vooroordelen ontkrachten. Dit wil ik doen om de mensen te laten na denken, je ziet aan de buitenkant dat het een zwerver is maar als je er beter over nadenkt en nog niet gaat oordelen dat er ook een andere kanten zit aan een daklozen, de achterkantà Positieven dingen.

3. Ik wil de mensen duidelijk maken dat er altijd een verhaal achter zit waarom iemand dakloos is geworden. Dit zou ik willen door een poster. In een poster zou ik verschillende afbeeldingen van daklozen laten zien met daaraan vast een paar wolkjes met verschillende reden waarom zij dakloos geworden zijn. Ik denk dat als we dit op deze manier doen dat mensen wel even schrikken over bepaalde oorzaken van daklozen en dat ze, net zoals mij, beter nadenken wanneer ze weer iemand een oordeel klaar heeft zonder daar goed over na te denken.

Conclusie

Kortom, alle daklozen hebben een verhaal waarom zij dakloos geweest zijn. Mijn informant had een schokkend verhaal en zo zullen er meerdere verhalen bestaan. Het is de bedoeling dat mensen hierover na denken. Het zijn niet alleen maar vieze, onverzorgde mensen die het zelf schuld zijn dat ze op straat komen te staan. Het klopt dat sommige daklozen er inderdaad zelf voor kiezen, maar we moeten niet alle daklozen over één kam scheren. Voor dat we een oordeel maken, moeten we eerst naar een verhaal luister dan pas oordelen.

Activiteit Kartonnen doos ßà Slaapkamer

We hebben gekozen voor een typische stereotypering wat betreft dak- en thuislozen. Dit betreft een kartonnen doos en een vuilnisbak. Als de bezoekers aankomen bij onze stand, zal hun eigen beeld over dak- en thuislozen worden benadrukt. Hierdoor zal ook de drempel lager zijn voor de bezoekers om hun vooroordelen eerlijk op te schrijven en op het mens te plakken. Aan de andere kant van de stand laten we een gewone slaapkamer zien. Dit omdat we het contrast willen laten zien tussen vooroordeel en werkelijkheid. Door onze bezoeken bij instellingen weten we dat er veel dak- en thuislozen slapen in instellingen. Ze hebben hier een kamer met een bed en mogelijkheid om zichzelf te verzorgen. In deze kamer willen we ook diploma’s ophangen en familiefoto’s. Dit willen we doen omdat we willen laten zien dat het niet alleen lager opgeleide, eenzame mannen zijn. Tijdens onze interviews zijn we erachter gekomen dat vele dak- en thuislozen eerst hebben gewerkt en vaak hadden/hebben ze ook een familie.

Theorie:

Deze activiteit wordt gekoppeld aan psychologie. Het woord “waarneming” wordt hierin gedefinieerd als: “Waarneming: Hoe groter de overeenkomst tussen waarnemer en degene die waargenomen wordt des te positiever is de waardering van de waarnemer”. Met onze doos/slaapkamer willen we dus laten zien als je, je meer gaat verdiepen in een ander dan kom je erachter dat er best veel overeenkomsten zijn tussen de waargenomen en de waarnemer (Zimbardo, Johnson & McCann, 2013).

Activiteit Persoonlijke verhalen

We hebben ervoor gekozen om verbaal de verhalen van onze geïnterviewde dak- en thuislozen ten gehoor te brengen. Wij willen hiermee benadrukken dat iedere dak- en thuisloze een eigen achtergrond heeft en een individueel persoon is. De life-events staan hierin centraal. Wij willen laten horen dat het iedereen kan overkomen, indien de situatie daartoe leidt.

Theorie:

De bijbehorende theorie is de contacthypothese. De contacthypothese houdt in dat er wederzijds begrip is, dit wordt bevorderd door in contact te treden met mensen van verschillende groepen die dezelfde doelen, samenwerking, status en autoriteit kunnen nastreven. Zorg dat persoonlijk contact ongedwongen is, gelijkwaardig, voldoende qua duur en intensiteit. Voorwaarde daarbij is het niet hebben van te sterke
negatieve vooroordelen. Contact zorgt ervoor dat mensen ervaren dat iemand meer is dan zijn stereotypering en stigma. Dit hebben wij erg veel gemerkt tijdens ons interview en dit willen we ook graag overdragen aan de toeschouwers (Allport, 1954).

Activiteit “Wie is het?” spel

We hebben voor deze activiteit een bord van het spel Wie Is Het gebruikt. Het doel hiervan is dat we door middel van de vooroordelen die op het mens zijn geplakt, kunnen kijken of deze overeenstemmen met de werkelijkheid. In het spel plakken we foto’s van dak- en thuislozen, maar ook van andere burgers. Als een van de vooroordelen bijvoorbeeld onverzorgd is, moeten ze alle plaatjes van mensen die er onverzorgd uitzien omlaag tikken. Uiteindelijk zal er dus 1 plaatje overblijven en dan zullen wij vertellen over deze persoon een dak- of thuisloze is of niet. Dit omdat wij negatieve beeldvormen willen bestrijden. Het spel is een leuke, laagdrempelige , maar toch leerzame manier om dit duidelijk te maken.

Theorie:

Bij deze activiteit hebben we te maken met stigmatisering. Goffman zegt dat een stigma een situationeel probleem is. Een stigma ontstaat door de manier waarop de omgeving met een persoon omgaat. Bij stigmatisering zijn er 5 belangrijke kenmerken: 1. Mensen worden als “anders” gelabeld. 2. Er worden onaangename karaktereigenschappen toegekend. 3. Er is sprake van een “wij-zij” verhouding. 4. Gestigmatiseerde mensen ervaren discriminatie. 5. Gestigmatiseerde mensen worden buiten gesloten en genegeerd. Om dit op te lossen moeten de mensen de dak- en thuislozen vanuit een ander perspectief kunnen bekijken. Alleen zo krijg je de stigma dat onze doelgroep heeft weg. Wij realiseren ons dat dit niet in één keer gaat lukken maar door het “Wie is het” spel te spelen proberen we via afbeeldingen van dak- en thuislozen als de spelers een ander beeld te geven, dus vanuit een ander perspectief de dak- en thuislozen anders te bekijken (Goffman, 1963).

Eerste idee voor het mensenbord en de inrichting van de stand.

Activiteit Mensbord

Ons idee is om een houten bord neer te zetten in de vorm van een mens. We willen mensen die langs onze kraam lopen vragen of ze een vooroordeel willen opschrijven over dak- en thuislozen en deze op de voorkant van het bord te plakken. Op deze manier kunnen de mensen nadenken wat wij van de doelgroep dak- en thuislozen vinden. Daarbij kunnen ze ook lezen wat de mensen voor hen op hebben geschreven, dit kan overeenkomen met wat zij vinden of juist het tegenovergestelde. Hierdoor kan er een discussie ontstaan waardoor mensen goed moeten nadenken en misschien hun mening moeten bijstellen. De meeste vooroordelen die we tot nu toe gehoord hebben waren negatief daarom hangen we aan de achterkant allerlei positieve dingen van de doelgroep. Zo kunnen de toeschouwers zien dat er, letterlijk en figuurlijk, ook een andere kant is over de doelgroep. Misschien zijn ze heel erg verrast waardoor ze hopelijk erachter komen dat er meer is dan alleen maar uiterlijk. En dat is ook ons doel van dit menselijk bord. Wij willen de mensen ervan bewust maken dat er meer achter iemand zit dan alleen wat wij allemaal zien. En vooral positieve zaken! Als wij de mensen ervan bewust maken van hun eigen vooroordelen, kunnen ze deze veranderen.

Aan het begin doen de bezoekers een vooroordeel op het mensbeeld plakken en dan doorlopen de bezoekers onze hele kraam en op het einde schrijven ze dan iets positiefs wat is blijven hangen op de achterkant van het mensbeeld.

Theorie:

Wanneer zij hun vooroordelen veranderen en toepassen in de praktijk krijgt de doelgroep erkenning. Erkenning zorgt ervoor dat de doelgroep niet gaat isoleren en dat er aandacht aan wordt besteedt. Door aandacht kan de doelgroep geholpen worden waar hulp nodig is. Al zijn het de kleine dingetjes zoals geen vooroordelen meer hebben kan deze doelgroep al helpen om beter over zichzelf te voelen (Taylor, 1961).

Moveoo in het algemeen

Eerste indruk

Wonen

Persoonsgegevens

Begeleiding

Dagbesteding

Bronnen

Wat is Bie Zefke

De visie

Wat is RIMO?

Mijn indruk

Het was voor mij heel lastig om het verschil tussen cliënten en begeleiders te zien. Iedereen ziet er ‘normaal’ uit. Het enigste opvallende is dat af en toe iemand langsliep die sterk naar zweet rook. Verder was het gebouw ingericht als een normale werkplek. Er was een kantine met tafels en stoelen, een ontspanningsruimte met een pooltafel en darten en verder waren er aparte ruimtes voor verschillende werkzaamheden. Het leek vooral heel normaal en dat was iets wat ik niet verwachte.

RIMO's doelstelling

Bronnen

Iedere student heeft een gesprek gehad met een dakloos of thuisloos iemand, hiervan is een verslag geschreven. Aan het einde van het verslag is kort een conclusie geschreven en zijn er 3 aanbevelingen gedaan met betrekking tot de manifestatie die zal plaatsvinden.

Conclusie

Hoe wilt hij gezien worden?

Iedere student heeft een gesprek gehad met een dakloos of thuisloos iemand, hiervan is een verslag geschreven. Aan het einde van het verslag is kort een conclusie geschreven en zijn er 3 aanbevelingen gedaan met betrekking tot de manifestatie die zal plaatsvinden.

Conclusie

Aan het begin van het interview heb ik er niet goed bij stil gestaan, dat het verhaal van D iets bij me achter zou kunnen laten. Het verhaal raakte me en ik was onder de indruk van het lef dat D toonde om zo openlijk te vertellen over zijn verleden. Het waren namelijk lastige vragen die ik hem stelde en hij gaf in het begin al aan dat hij het zou aangeven, wanneer er vragen zouden komen, die hij niet zou kunnen beantwoorden. Ik merk nu dat ik door dit interview een geheel ander beeld krijg van een (ex) dak en/of thuislozen als persoon. Het is makkelijk om iemand op het eerste gezicht te beoordelen op zijn/haar uiterlijk, of gedrag dat je niet gewend bent waar te nemen. Mijn respect groeide aanzienlijk door het interview, omdat ik nu in grote lijnen het verhaal weet achter de moeilijke periode van D als dak en thuislozen. Ik verplaatste me automatisch in de positie van D. Ik kreeg een besef van, hoe goed ik het wel niet had als kind. Ik heb altijd ouders gehad die voor me klaar stonden, die liefde en veiligheid voor me creëerde.
D heeft nooit kind kunnen zijn en dit realiseert hij zich wanneer hij bij vrienden thuis komt en ziet hoe close de meeste ouders zijn met elkaar en hoe de ouders zich over zijn vrienden ontfermen. Op deze momenten loopt hij nog wel eens naar buiten om even een sigaretje te roken verteld hij.
Ik zal mijn oordelen bij deze doelgroep altijd proberen uit te stellen totdat ik het verhaal weet achter de dak en/of thuislozen.
Ik stelde een vraag als afsluiting en ik vroeg hoe hij het voor elkaar heeft gekregen om in zo’n mooi appartement terecht te komen met mooie meubels etc. Hij zei dat het komt door veel te werken, te sparen en soms leuke dingen om voorbereid te zijn op de toekomst.

Aanbevelingen

Aanbeveling 1: D wilt behandeld worden zoals ieder ander mens/burger. Hij wil niet zielig gevonden worden om zijn verleden, want dit heeft hem wel gebracht tot waar hij nu is gekomen.
Probeer dak en thuislozen dan ook te behandelen als ieder ander mens. Ik kan begrijpen dat mensen uit natuurlijke reactie anders kunnen reageren, maar realiseer je dat het niet om de buitenkant gaat maar om het verhaal wat achter de persoon schuilt.

Aanbeveling 2: Negeer niet meteen een dak en of thuislozen die vraagt om hulp. Het zijn mensen net zoals ieder ander, die er meestal niet zelf voor gekozen hebben om op deze manier te leven. D heeft mij verteld hoe dankbaar hij mensen is geweest in de tijd dat hij dak maar vooral thuisloos was. Hij zal de mensen nooit meer vergeten die hem hulp hebben aangeboden, waaronder ik. Wanneer er iets zal zijn met die mensen zal hij klaar staan om hun op te vangen. Een klein beetje hulp in welke vorm dan ook kan voor een mens emotioneel veel betekenen zegt D.

Signs for the homeless